در همه درمان ها، بدون نوبت از مراحل مختلف توسعه بازدارنده در زمان ظهور کاهش از کنترل درمان نشده بود ثبت شده بود. گل در 21 جولای ( 77 روز بعد کاشت) و بلوغ در 23سپتامبر ( 141 روز بعد کاشت) ثبت شده بود.

اثر PGRs بر روی رشد گیاهان از نظر ارتفاع بوته و تولید ماده خشک مورد بررسی بود

کلرید کلرومکوات در 3 کیلوگرم در هکتار و 4.5 ، 4.5+ کیلوگرم در هکتار کاهش در ارتفاع بوته در 10 DAT و گل، اما نه در بلوغ. در مقابل، کلرید مکوات در 0.025 کیلوگرم در هکتار بود اثر قابل توجه در هر دو مرحله گل ( 9.2% نسبت به شاهد درمان نشده) و بلوغ (11.7%) است. برنامه های کاربردی اسپلیت در 0.0375+ 0.0375 کیلوگرم در هکتارو 0.05+ 0.05 کیلوگرم در هکتارنشان داد و اثرکوتاه در بلوغ (9.5%)و 10 DAT (6.5%) به ترتیب بود. پاکلوبوترازول در 0.0125 کیلو گرم در هکتار بود تنها اثرکاهش اندکی در بلوغ (11.4%)، در حالی که هیچ اثر در مراحل دیگر مشاهده نشده بود. Sanvicente et al (1999) برای جو زمستانه یک کاهش ارتفاع ساقه اصلی که توسط 7% پس از کاربرد از اواخر PGRs گزارش شده است.

بنابراین، کاهش ارتفاع بوته توسط برخی از درمان های PGRs به دست آمده می تواند به کاهش طول قطعه نسبت داده می شود. این نتایج در توافق نامه خود با کسانی که گزارش شده در نوشتجات هست. Lovett و Campbell (1973) یک کاهش درطول میانگره آفتابگردان و در نتیجه در ارتفاع بوته بعد از استفاده کلرو مکوات کلرید پیدا کردند. Weiss (2000) نیز گزارش کرد که به طور کلی تنظیم کننده های رشد ارتفاع در بلوع توسط تاثیر طول میانگره، اگرچه ممکن است تفاوت واکنش ارقام نسبت به مواد شیمیایی یا دوز. کاهش ارتفاع بوته بدست آمده توسط نرم افزار PGRs در مطالعه ما، هر چند قابل توجه است، اهمیت محدودیت عملی معنی داراست. PGR تحت درمان با گیاهان باقی مانده به اندازه کافی بلند، و به تبع آن، از افزایش خطر برای خوابیدن وقتی که شرایط آب وهوایی نامطلوب غالب شود.

عرض ساقه درهر دو گل و بلوغ شده توسط نرم افزارPGR تحت تاثیر نبود( جدول 3). نتایج مشابهی توسط Sanvicente et al. (1999) که هیچ تغییردر ضخامت ساقه غله و جو پس از کاربرد PGR نشان می دهد. پژوهشگران دیگر گزارش کرده اند و افزایش عرض ساقه از گیاهان آفتابگردان تصفیه شده توسط کلرومکوات کلرید (Lovett and Campbell 1973). عدم پاسخ در برداشت در مطالعه ما، احتمالابه واسطه کاهش محدودی در ارتفاع بوته مشاهده شد.

PGRs تحت تاثیر قابل توجهی از تعداد کل بذرها در نوک یاسر کوچک و وابسته در اثر PGR و میزان کاربرد (جدول 2). کلرومکوات کلرید افزایش تعداد بذرها در نوک یا سر کوچک در همه میزان ها، افزایش پایین تردر نرخ بالاتر بود(4.5+ 4.5 کیلو گرم در هکتار). روندهای مشابه بر اساس کلرید مکوات بودند، مشاهده شد، اما فقط افزایش قابل توجهی در 0.0375+ 0.0375 کیلوگرم در هکتار بود. بدون پاسخ ثابت تعداد بذرها برای پاکلوبوترازول مشاهده شد. در نرخ پایین (0.0125 کیلوگرم درهکتار) تعداد بذرها درهر نوک یاسر کوچک کاهش می یابد، درحالی که افزایش بیشتربه 0.05+ 0.05 کیلوگرم در هکتار هیچ تاثیری در مقایسه با شاهد درمان نشده نداشت.افزایش درتعداد بذرها در نوک یاسر کوچک به دست آمدهتوسطکلرید مکوات و کلرید کلرو مکوات بود نه همراه با افزایش در عملکرد بذر که هیچ افزایشی در بذر پر درنوک یا سر کوچک آشکار بود (جدول 2). استفاده از پاکلوبوترازول در 0.025 و 0.05+ 0.05 کیلو گرم درهکتار کاهش عملکرد بذر توسط 29% و 26% تا کنترل درمان نشده مقایسه شد. کاهش عمدتا به دلیل تعداد کمتر بذر پر در نوک یا سر کوچک بود.

مقدار کمی از صدمه برگ مانند 7 DAT در برگ های آفتابگردان درمان شده با کلروککوات کلرید در 3 کیلوگرم در هکتار (10%) و 4.5 کیلو گرم در هکتار(15%)مشاهده شده بود.با این وجود به سرعت در حال بهبود گیاهان، چند روز بعد. بدون هیچ آسیبی توسط هیچ یک ازروشهای درمانی وقتی که در مقایسه با کنترل درمان نشده (شاهد) مشاهده شده بود.

نتایج بدست امده در این مطالعه آفتابگردان nonoilseed و کاربرد رشد گیاهان تنظیم کننده آبیاری شده نگران کننده است . تحقیقات بیشتری مورد نیاز است برای روشن کردن آفتابگردان در پاسخ به درخواست های اولیه PGRs و تحت شرایط باران.